Weer een nacht gevuld met diepe slaap èn een pauzeloze passage. Die ontbrekende tussenstop(pen) is al niet de eerste keer. Graag verder zo. Ergens tussen twaalf en een plat en tussen zes en zeven de ogen opslaan. Een vooruitzicht waar ik goed mee kan leven. Ik teken ervoor maar behaalde resultaten in het (recente) verleden zijn zoals bekend geen garantie voor de toekomst.
Het tekent wel, dat het, ondanks al het geëmmer met bijv. de aannemer en mezelf niet te vergeten, qua dagelijkse gang van het leven nog steeds vooruitgaat. Het doet net zo deugd, als het onvoorstelbaar is na al die jaren. Het is nog geen gemeengoed die ononderbroken nacht. Ze bevestigt nog steeds een regel, maar is geen uitzondering meer. Elf jaar en ook de nachten voegen zich langzaam terug in het gareel. Je krijgt het toch niet bedacht en dat is een geluk ook.
De afwas en het koken worden meer en meer een dagelijkse routine, de was een wekelijkse en de rest van de noodzakelijkheden zoekt nog naar een ritme. Wat helaas nog steeds voor geen meter aan de regelmaat wil, is het klussen. Maar ook dat zal zich ergens in de -hopelijk- nabije toekomst ineens ongevraagd blijken te voegen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten