Het voelt een beetje aan alsof de tijd is aangebroken, dat je het aanhalen van contacten begint met het opsommen van elkaars doden. Een soort kwartetten. Weet je wie ook .... Herinner je ... Misschien weet je het al, maar ... Hoelang heeft Frank deel uitgemaakt van mijn leven? Toch gauw 25 jaar. In die tijd heeft hij het pad gekruist met een hoop los/vaste mensen in mijn bestaan. En natuurlijk was daar De Zaak als ons gemeenschappelijk referentiepunt.
Ga ik sentimenteel worden? Neuh. D'r zit nog een prop in de leiding, die de boel verstopt. Ik zie 'm de komende dagen er ook niet zo direct uit floepen, maar het mag. Het afblokken van de directe inslag. Het mondjesmaat toelaten van de pijn om het verlies. De hele verdediging tegen het onderuitgaan. Op een afstand werkt het. Als direct betrokkene sloeg het me volledig uit de baan.
Ik heb het proces notabene tweemaal doorlopen, in Frankrijk en in Nederland, maar dat maakte de boel hooguit erger ipv beter te hanteren. Zien hoe ik het meester. Zo dichtbij is het lang niet geweest. De dood wel. Af en toe hier het idee, dat het bij de weekse beslommeringen hoort, maar dat is toch minder persoonlijk. Frank is verder weg maar veel dichterbij. Morgen die brug naar Utrecht en dan zie ik verder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten