Achterop

 Zo'n aankomst op een hotelkamer, hoe bijzonder ook, is het niet. Het is stil. Bedenk me nou, dat er geen welkomsboodschap op de Tv stond bij binnenkomst. Relatief kaal. Mijn spullen zijn beperkt tot een koffer en en tas, beide niet uitgepakt. Ik heb m'n sloffen aan. Het enige huislijke element. Geen honden, geen Mariana. Of geen Mariana, geen honden. De volgorde is niet doorslaggevend.

 Morgen in de stad zal het wel bijtrekken, maar het schakelen blijft nu ff hangen. Ik ben ergens tussen Coves en een andere plek maar nog niet aangekomen. Het lijf is d'r al, de geest wil nog niet zo. En hoewel fysieke aanwezigheid het meest in het oog springt, zegt het niet zoveel als hoofd en hart nog onderweg zijn.

 Zometeen de innerlijke mens verwennen en dan in bed ploffen. Niks meer hoeven met de honden rond middernacht en er morgenochtend niet voor in de benen hoeven... Ik denk, dat dit het grootste genot wordt van deze dagen. Snap ook mensen absoluut niet, die hun hond mee op reis/vakantie nemen.