Inpakken

 Een zeldzaam onrustige nacht. Honden blaffen en janken, binnen en buiten. Mariana constant aan het draaien en woelen. Misschien is het anders ook wel, maar tegenwoordig slaap ik meestal gewoon. Dat was vannacht een stuk minder. Niet speciaal liggen piekeren. Waarover ook? Het is een voldongen feit. Wel bezig met wat vandaag en morgen allemaal moet gebeuren. Hoe het met Mariana en de honden zal gaan. Met wat ik in Utrecht kan. En wat ik me van het afscheid moet voorstellen. Alles meer omdat ik wakker lag te wezen, dan reden om me uit de slaap te houden. D'r moet hier het een en ander gebeuren, maar niet genoeg om er een gestresste toestand van te maken. En dat is maar goed ook, daar staat mijn hoofd niet naar. Slowmotion is net haalbaar en prettig gezien de omstandigheden. En laten die laatsten het niet wagen om me een strobreed in de weg te leggen. Nog een koffie en dan de voorbereidingen afhandelen. 24 uur te gaan.