Weer een stap gezet. De verwarming werkt. Het moment dat het verder aan mij is komt steeds dichterbij. Heerlijk maar ook wennen, zelfs een beetje schrikken tegen beter weten in. Afgelopen jaren meer uit handen laten vallen en vervolgens gegeven dan zelf opgepakt. Wordt omschakelen. Veel verder voor me uit schuiven, dan ik tot op heden heb gedaan, is nauwelijks mogelijk en zeker niet de bedoeling. Ook positieve ontwikkelingen hebben zo van die mindere kantjes. Het is haat/liefde bovendien, Een tweestrijd, die ik graag de goede kant op zie vallen, zodat ik weer met smaak en plezier het klussen en klooien oppak.
De winter is dan wel bijna voorbij, maar zo op de valreep wordt het bereikte zeker nog gewaardeerd. Geen gedoe meer met elektrische kacheltjes, die drie dagen nodig hebben om een ruimte van domweg koud naar iets warmer te krijgen. Waarbij dat laatste, aan mijn voeten te voelen, nog voornamelijk op een psychologisch effect berustte.
Done, dus. Nu achter de parketboer aan zodat de gelegde vloer geschuurd en gelakt wordt. Nu wil ik ook mijn slaapkamer cq mijn eigen, hopelijk rugstrelende bed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten