Altijd gedacht, dat ik een redelijk beheerst persoon was. Enige uitzondering met gevaar voor eigen leven is als men me het bloed onder de nagels vandaan probeert te halen. Dan komt een kant naar boven, die zelfs mij versteld doet staan. Gelukkig zelden last van. Maar voor de rest qua geduld, pijn, ziekte, etc alles op het makke af. Blijkt toch alsnog enige nuancering noodzakelijk. Blijkbaar kun je nog steeds nieuwe kanten aan jezelf ontdekken.
Sinds een week of wat zit ik voor de zoveelste keer onder de bulten. Apart verhaal. Doen we een andere keer. Die bulten jeuken. Doen bulten wel vaker. Deze bulten jeuken mn 's nachts als het aangenaam warm is in bed. Ok, dan krab je wat, als je er tenminste bij kunt. En in het ergste geval knijp je eens stevig in de hoop, dat de pijn de jeuk verjaagt.
Dit mechanisme werkt redelijk, behalve als die bulten op en al helemaal als die bulten onder je voeten zitten. D'r moet een hoop gevoel cq zenuwen in die voeten zitten, want krabben noch knijpen werkt en de jeuk is stukken intensiever. Dusdanig heftig, dat ik me over grenzen laat duwen. In de afgelopen dagen heb ik me meermaals betrapt op het idee om mijn voeten met een mes te bewerken. Gelukkig houdt de praktische kant qua smeerboel en zo, me daar dan van af. Maar jeuk, dus, een kleine ramp.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten