Drentel, drentel. Ik drentel doelloos rond in een te koud huis. Doe dingen als de fiets in orde (proberen te) maken, de Peugeot uit de winterstalling halen, gebruiksaanwijzing van de magnetron lezen, maar niks geeft het gewenste extra. Alles verdwijnt in een zwart gat ipv de leegte met stimulans te vullen. De kou is zeker geen stimulans, maar die kan ik mijn gehaper niet in de schoenen schuiven. Ik had de laatste radiator èn dus een functionerende verwarming verwacht. Waarschijnlijk weer verkeerd begrepen of men komt alsnog. Is tenslotte geen klus voor een hele dag.
Ondertussen een van de elektrische kacheltjes van z'n parket-verwarmende taak in de slaapkamer ontslagen en in de eet/entreekamer gezet. 8ºC. Ik heb het jaren met minder gedaan en steeds waren er dan weer dagen, dat het ineens kouder leek zonder dat de temperatuur werkelijk veranderde. Zo'n dag is het vandaag. Ik kan met de kont op de kachel gaan zitten en dan heb ik het waarschijnlijk nog steeds koud. Koude voeten is een ramp, maar vandaag ook slechts een gevolg en geen oorzaak.
Ik ben gewoon een beetje leeg. Nog steeds. Enerzijds waarschijnlijk deels lamgeslagen door het besef, dat ik bijna ben, waar ik nu haast 4 jaar concreet en doelgericht mee bezig ben (andere plek, nieuw leven) en anderzijds gewoon de feitelijk lege tank zonder dat ik daar iets stimulerends tegenover weet te zetten, dat, eenmaal in beweging gezet, doorgaat en meesleept. Al die jaren dat ik mezelf aan de gang heb moeten houden, hebben meer gekost dan ik gaandeweg in de gaten heb gehad.
Een jaar niksdoen had ik (origineel) ingepland na aankomst op mijn nieuwe stek. Lang in bed, late ochtenden, weinig concrete bezigheden muv de tuin, etc. Alles loopt gewoon steeds weer anders.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten