Rust in de tent. Iedereen, die hier qua wonen niks te zoeken heeft, is godzijgedankt vertrokken. Het eerste rustmoment sinds maandagochtend. In één ruk van post-weekend naar pré-weekend. Eindelijk de ruimte om bij te komen cq de feiten bij te benen ipv er achteraan te hollen. Met aandacht ademhalen, niet omdat het moet, maar omdat het kan. Sowieso aandacht voor mezelf en ff weg van de te realiseren banaliteiten.
Hup, het centrum in lopen en in België of De Zaak aan de bar schuiven en een Duvel nuttigen. Het begin van een avond, waarvan je weet dat ie 'tot het gaatje' zal gaan. Een opleving van een x-aantal uur om daarna volledig af te branden, op de automatisch piloot de rand van het bed weten te halen en morgen misschien enigszins katerig maar toch vooral herboren onder de dekbedden vandaan kruipen. Tsja, das war einmal.
Andere verplichtingen vanavond. Weer verplichtingen, want de hele dag was er al mee gevuld. Ik voel ouderwetse weerstand in me opbollen. Ik heb nog een uur en een kwartier om de weerstand de deur te wijzen. Mocht dat onverhoopt niet lukken, wat ik niet verwacht, dat sla ik me wel dwars tegen de weerstand door de avond heen. Zou niet de eerste keer zijn in mijn leven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten