Kabbelen en babbelen. Zou leuk zijn, als we weer een beetje in die richting weten te schuiven. Niet dat geëmmer aan zijlijnen, waar we niet om hebben gevraagd. Niet om de lijn èn niet om het geëmmer. Niet dat ik zit te springen om overdadige positiviteit. Daar zakt mijn broek alleen verder van af. Gewoon een beetje nuchter gerealiseerd levensgenot. Zoveel teveel gevraagd lijkt me dat niet.
Ok, het reikt iets verder dan 'een dak boven mijn hoofd', maar zo heel veel meer verlang ik nu ook weer niet. Het is een beetje, waarmee je verwend bent geweest. Een paar mndn in de hutten, en meer is het echt niet, die dit dorp ook rijk is, zou me laten ervaren, dat minder, veeeeeeeel minder nog steeds levenswaardig is. Maar die uitdaging, heb ik besloten, ga ik aan mij voorbij laten gaan. Ik zal de mensen, en ook hun huishutten niet negeren, maar, zolang het geen noodzaak is, wil ik graag iets meer, namelijk dat wat ik altijd al gehad heb. Geprivilegieerd, ik beken. Is ook goed om je dat te realiseren, maar niet voldoende om het zonder noodzaak op te geven.
Verder door dus met de queeste naar bad & bed, parket en tegelwerk, op maat gemaakte trappen en glasdeuren, opgeruimde schuren en een hopelijk uitbundig groeiende en bloeiende tuin.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten