Mijn dag zit erop. Taakjes gedaan. Het eten staat klaar. Na het nuttigen kan ik me op mijn avondbezigheden storten ...... Gut ja, dat zou kunnen! Was ooit zo, maar dat draadje is alweer een tijdje geleden losgeschoten. Voor het ritme terug keert op oude vertrouwde paden, zal er enig omschakelwerk moeten gebeuren. Van de baan raken gebeurt redelijk spontaan, dwz zonder speciale moeite. Omgekeerd gaat het, vrees ik, wel enige extra aandacht kosten.
Waarneer zal ik de rust hebben en nemen om in een boek te duiken? Hoelang is dat inmiddels geleden? Ik ben blijven hangen in een vertaling van een Russisch boek, dat draait om de slag bij Stalingrad. Ergens in de eerste 100 pagina's. Eigenlijk niet mijn type boek, maar de schrijfstijl pakte me. Wanneer heb ik het het boek voor het laatst dicht geslagen? 2010? 2011? Eerder? Niet later in elk geval.
Of een beetje knoeien in het internet. Wanneer is dat gestopt? 2008? 2009?
Het leven is stap voor stap gekrompen en staat niet te springen om die ingeleverde ruimte terug te geven. Integendeel. Alsof het leven niet zit te wachten op al die drukte en bezigheden. Slapen, eten, een beetje door de dag heen rommelen en ogenschijnlijk voldoe je dan aan de gestelde targets. De hele verdere rest is pure inbeelding, zelfbedrog. Sukkels zijn we toch.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten