Tijd om het niet bij woorden alleen te laten. De hoge schoenen aantrekken, want het is weer frisjes cq normale temperatuur, en zien waar we alles weer heen her-/ver-/gezet krijgen. Naast de irritant terugkerende bouwstoflaag krijg ik ook een sik van het verplaatsingscircus van de spulen cq dozen. Nog twee kamers en een kelder te gaan en dan zou in principe alles een plekje moeten kunnen krijgen of duidelijk worden wat alsnog teveel is. Geen opstapelingen op aanrecht of tafels meer, omdat weer iets wordt aangsleept dan wel uitgepakt, maar niet duidelijk is waar het heen moet.
Zou toch zo leuk en heerlijk zijn, als deze laatste handelingen met een paar vingerknippen zouden kunnen worden opgelost. Knip, de laatste manco's in de badkamer, knip de CV incl. verpaatsing van de gasaansluiting, knip de voorraad- annex waskelder en knip Mariana's kamer. Knip, klaar. Twee dagen poetsen en inruimen en binnen een paar weken alle bouw- en inrichtingsellende vergeten. Sneller nog waarschijnlijk. Zo druk als je er middenin mee bezig bent, zo snel zakken na afloop alle negatieve (maar ook positieve) ervaringen weg in de alledaagsheid van het bestaan. Goed èn niet goed, maar ik ben er in deze wel aan toe. Al een tijdje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten