Perigordijns

 Een stem uit het recente verleden. Mensen die plotseling op onvoorspelbare wijze in je leven opduiken, meer zijn dan een toevallige voorbijganger en toch op gelijksoortig voorspelbare wijze weer uit beeld verdwijnen. Ineens is ie er dan weer. Ouds en vertrouwd, nieuwsgierig als altijd:
 
 Af en toe kijk ik nog wel eens op http://oommgod.blogspot.nl/ en vraag me nog steeds af:

· Wat je heeft bewogen om La Douce France in te ruilen voor dat vreemde ontwikkelingsland Roemenië;
· Wat je met dat toch wel erg openbare in meestal erg mooi Nederlands geschreven “dagboek” eigenlijk wilt;
· Waarom er zo ver ik mij kan herinneren nooit iemand reageert.

 Ik zal me daar eens over buigen, behalve over de laatste vraag dan, die is niet aan mij om te beantwoorden. Reacties zijn zeldzaam, maar dat ligt volgens mij zeker deels aan de aard van het geschrijf. Verder staat het iedereen vrij om te regeren. Graag zelfs.

 Wat ik met dit blog wil? Heb ik mezelf al meer dan eens afgevraagd en daar nooit een fatsoenlijk antwoord op weten te formuleren. Het openbare karakter is iets van nieuwsgierigheid, denk ik. Zoiets. Zien of en hoe het doordringt in de buitenwereld. Voor serieus meer aandacht van de buitenwereld zou ik er heel wat meer tijd en energie in moeten stoppen en die heb ik al jaren niet (genomen). Het heeft ook iets van koken. Dat kun je best voor jezelf doen, maar mocht je daar ervaring mee hebben, dat weet je dat dat niet de meest stimulerende drijfveer is. Koken voor meer mnsen maakt koken stukken leuker.

 En die eerste vraag .... ach, Frankrijk was het niet meer en ga dan maar eens opzoek naar iets anders. Nederland was al afgevallen, Portugal was het na kort snuffelen niet, Italië leuk maar net als Frankrijk mn als vakantieland, Duitsland te degelijk, Kroatië te duur, Slovenië twijfelachtig en Hongarije qua taal vrijwel onmogelijk. Dan schuift er een vrouw in je leven en die blijkt uit Roemenië te komen. En is het Roemenië, die er met het been vandoor gaat. Prachtig land, tenminste Transylvania met de Karpaten, voor mensen die niet meer van werk afhankelijk zijn .... Maar ik ga geen reclame maken. Het meest vervelende aan Frankrijk waren de vele Nederlanders, die er (wilde) wonen!