Moe van het opstaan. Dat gaat de dag niet worden, wat eigenlijk wel fijn zou zijn, als dat wel het geval zou zijn. Weer een hoop op de rails te zetten dan wel aan te duwen. Eigenlijk is alles weer tot stilstand gekomen. Gelukkig niet op doodspoor. Maar iets in beweging krijgen kost qua kracht en energie een veelvoud van iets in beweging houden. En dat op zeven sporen tegelijk, terwijl er meer bijkomt dan afgaat.
Eén maand, nog één maand en dan zit ik hier een jaar te improviseren. Laat ik hopen dat in die ene maand het restende deel van de woonellende afgehandeld is en ik op eigen tempo en wijze zonder beslommeringen met en/of verstoringen door derden de boel naar eigen inzicht en gezamelijke smaak kan afronden. Dat de plek eindelijk tijd, ruimte en rust voor iets eigens krijgt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten