Het ware genieten in één van zijn vele vormen. Voor het eerst in zeventien jaar weer een fatsoenlijk bad in eigen beheer tot mijn beschikking. En voor het eerst sinds een jaar een echt schoon gevoel verkregen zonder daarbij met anderen rekening te hoeven houden of sneller te moeten zijn, dan me lief is.
Liggend in je eigen vuil maakt de plek een volgende, belangrijke stap in de richting van een eigen leven. Het perspectief geeft de ruimte iets levendigs. Weg van de klus- en inrichtingslijn. Het is de gebruiksmogelijkheid, die nu telt. En die beviel. Uitstekend zelfs.
De badkamer is goed gelukt. De realisatie heeft voor Roemeense begrippen -maar ook Europabreed- teveel geld gekost. En natuurlijk zijn er hier en daar kritiekpuntjes, met de nadruk op de verkleinverlenging, maar mij was het niet zo gelukt. Niet qua uitvoering en niet qua tijd. Als het glaswerk er is, mogen we er best een beetje trots op zijn. Het straalt zelfs af op de slaapkamer, die in feite nog in de steigers staat, maar desondanks iets huiselijks heeft gekregen. Nog ff en dan kan ik van bed in bad en omgekeerd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten