Niet achter de geraniums vandaan, maar achter de laptop weg. Wanneer heeft de omslag naar deze aanleiding plaatsgevonden? In feite sinds de aansluiting van nr 13 op het internet. Dat is nieteens zo lang geleden. Sindsdien had ik hier ter plekke (winter!) twee mogelijkheden: laptop of fornuis.
Koken doe je normaal gesproken hooguit een uur per dag, de resterende tijd kon dus in aanspraak worden genomen door de verleidingen van het internet. Bij een spelverslaving had ik het nog gesnapt. Pokeren of de wereld, wat, het universum kort en klein schieten, daar kun je je dagen met gemak mee vullen. Maar dat deed en doe ik niet. Porno? Neuh. Ik ben geen heilige, maar dat legt geen serieus beslag op mijn laptopgebruik. Actualiteit? Dan komen we al meer in de buurt, maar op een manier die iets manisch heeft. Zoals een gevangene steeds maar weer op z'n celdeur kan bonken of er tegen aan trappen. Het is bijvoorbaat duidelijk, dat het niks oplevert en toch doe je het.
En dan natuurlijk de schrijverij. Niet omdat er zoveel te schrijven valt, maar toch ook weer niet 'bij gebrek aan beter', hoewel dat element niet geheel buiten gesloten kan worden. Ik zoek. En net, zoals je op de raarste plekken gaat kijken, als je iets kwijt ben, wat je even daarvoor nog had, probeer je meer plekken dan voor de hand liggend zou zijn. De ene keer de andere kant op en vervolgens retour naar die ene. De lijn beklijft niet en laat me zwabberen. En wat doe je bij gebrek aan houvast? Precies, je grijpt naar alles in je blikveld en indien nodig blindelings.
Met moestuinen heb ik ervaring, weet ik wat ik wanneer op welke wijze behoort te doen. Ok, de seizoenen liggen iets anders, maar dat wijst zich vanzelf. Schrijven is anders, onbekender, aftastend, uitdagend zelfs. En het resultaat een vooralsnog gesloten boek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten