Weer een dode. Nummer vijf als ik me niet vergis. Tikt hard aan onder de (aangetrouwde) familie en 'gedag'-zeggers in het dorp. Niet verwonderlijk natuurlijk in een dorp, waar de jeugd z'n geluk elders in Europa zoekt en de oude(rende) garde achterblijft. Mijn verschijning draagt, wat dat betreft, maar zeer beperkt bij aan een verlaging van de gemiddelde leeftijd in het dorp.
Voelt een beetje alsof mij geleerd wordt om met de dood te leven cq te leren omgaan. Qua timing niet verkeerd, natuurlijk, maar het mag wat subtieler graag. Heb nog net een beetje de tijd om aan het idee te wennen. En enige praktijkervaring vanaf de zijlijn is dan geen verkeerde keuze. Kan tenslotte moeilijk de boel 'aan den lijve' gaan ondervinden in een soort rampenoefening.
Maar soit. Natuurlijk 'te jong'. Ik weet de leeftijd niet, maar dat wordt tegenwoordig zelfs al bij tachtigers gezegd. Iets met een ziekte want al 'in mijn tijd' tweemaal met spoed richting het ziekenhuis verdwenen. Is niet alles, maar meer des levens dan spijkerbommem en ander misplaatst Islamitische geweld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten