Ergerlijk is het, erg ergerlijk als mensen bij de voortgang van iets alleen maar steeds weer zien wat nou net niet af is. Kwalijke eigenschap. De haast ingeburgerde gewoonte om iedere scheet de hemel in te prijzen, heeft me nooit kunnen bekoren, maar wat gedaan is enkel en alleen gebruiken om te wijzen op wat verder en/of als volgende moet gebeuren is nog net een slaggie irritanter.
Dat is dan weer ff tot tien tellen, stoom intern condenseren en met redelijke argumenten de aandacht duwen waar ie hoort: bij het bereikte resultaat. Als het lukt tenminste. Ik geef in deze geen garanties.
Het parket in de slaapkamer ligt. Drogen, schuren, lakken zijn de drie stappen die nog genomen moeten worden. Gelukkig kun je er wel al over lopen. Scheelt toch de nodige meters bij het plee-bezoek. Ondertussen wordt buiten de sleuf gedicht. Het is een zooitje zo'n overhoop gehaalde binnenplaats. Een stevige regenbui is wat we nu kunnen missen als kiespijn. Dit gaat weer mndn duren, voordat je niet meer persé laarzen nodig hebt om van de voor- naar de achterkant van het huis te gaan. Die ervaring staat me nog bij van de vorige keer, dat over de gehele lengte van het huis de boel werd opengegooid.
Maar straks dus niet weer zo'n treurige verzameling platgeperste afvoerpijpen, die nu aan het licht is gekomen. Dit zijn de werkzaamheden, die tellen, vele malen meer dan de afwerking met parket, maar dan toch liever direct goed bij de eerste poging. En dat niet alleen vanwege het geblubber door de modder, waar we de komende weken hernieuwd aan over zijn geleverd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten