De wereld slaapt nog. Een enkele loslopende ziel in Coves, verder enkel honden, die elkaar het leven zuur maken. Terug westelijk is het een uur vroeger dan hier en bij vrienden in Portugal en over het Kanaal mag er nog een uurtje meer af. Een normaal mens lig op zondagochtend om zeven uur in zijn of haar bed ipv naar een computerscherm te staren. Maar goed, dat het mij aan normaliteit ontbreekt heb ik vaker te horen gekregen en meestal op weinig vriendelijke wijze.
Volgens mij heb ik van dat 'gebrek' tot op heden meer voor- dan nadelen ondervonden. Is sowieso het soort opmerking, dat meer zegt over degene, die het uitspreekt, dan degene, die er door wordt aangeproken. In mijn geval niet anders, hoe graag ik me ook regelbepalende uitzonderingen toedicht.
Alles keert hoe dan ook terug bij 'het normale', zoals nu ook met het voortschrijden van de ochtend het 'normale leven' zijn aanvang neemt. Hier betekent dat, dat men, ik bedoel de (oude[re]) vrouwen, naar de kerk gaat. In mijn vorige 'normaliteit' gingen de mannen naar de kroeg en de vrouwen achter het fornuis. En in de daaraan voorafgaande Utechtse periode ging men op dit tijdstip sporten of bracht de kinderen naar de een of andere club. Alles anders. De ene normaliteit is niet de andere. Normaal toch?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten