Koken en koken. Misschien is wat qua koken veranderd is in de laatste decennia wel de beste graadmeter voor de wereldvreemdheid van de gemiddelde huisvrouw/-man, ondanks of eigenlijk dankzij het feit, dat de hele wereld uitgestald ligt in zijn/haar supermarkt.
Weet ik anders? Nauwelijks. Ja, bij mijn ouders. Maar vervolgens? Nee. Op het studentencomplex was de eerste handeling in het kookproces al de gang naar de lokale supermarkt. Soms om doelgericht in te slaan, vaak om ter plekke te zien waar ik die avond zin in had.
Waren het toen vaak dingen als bruine bonen, braadworst en sla, is die voorkeur door de jaren heen veranderd maar het mechanisme nauwelijks. De grote Albert Heijn nabij de flat in Tuindorp was misschien nog wel belangrijker dan het aantal vierkante meters van de leefplek. Later bij de Oude Gracht werd de keuze alleen maar royaler. De Twijnstraat in opkomst, de markten en de speciaal zaken in het centrum. Als je niet al van koken hield, zou je bijna niet anders kunnen dan er verliefd op worden. De hyper-marchés in Frankrijk waren enkel een overtreffende trap.
Letterlijk kon je nauwelijks bedenken wat allemaal aangeboden werd. Keuze was de luxe en voor menigeen, denk ik, een kwaal. Zoiets als seizoensgebonden gerechten kwamen eerder per toeval dan bewust gekozen tot stand. Ondanks alle energie die tegenwoordig in dit soort zaken wordt gestoken (of is die gril alweer passé?) blijft het lokale en seizoensgebonden gebeuren iets voor de 'happy few'. Contradictoire, maar waar. Maar het keert terug of eist eigenlijk voor het eerst serieuze aandacht in mijn leven.
Hier heerst nog de reflex, dat je iets maakt, doet omdat de ingrediënten zich aandienen. Taarten, conserven, gerechten .... het is wennen en omschakelen. Het zal nooit mijn streven worden, maar iets van een rode draad is haast onvermijdelijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten