..... een spoor van bloemen siert zijn laatste tocht ....
De overledene is begraven. Tegen het middenuur arriveren de mensen uit het dorp. De heren in het net, de dames in het zwart. De bloemenkransen zijn al eerder gebracht en hangen in de oprit van het huis. Ceremonie aan huis. Vertrek gemist. Ramen wagenwijd open na vertrek. Na de begrafenis keren de mensen terug voor een maaltijd. Een maaltijd, die in dit geval in eigen beheer is klaargemaakt en wordt geserveerd in het buurthuis. Er wordt een speciaal brood uitgedeeld aan hen die erbij waren. De vrouw van de overledene wordt omringd door een 15-tal vrouwen uit het dorp. Sociale controle in de goede betekenis van het woord.
De priesters komen als laatsten aan voor de maaltijd. De bloemen zijn inmiddels platgereden door het alledaagse autoverkeer. De maaltijd gaat door tot in de avond. De kring zal steeds kleiner en kleiner worden. De gemoederen meer en meer beschonken. Morgen gaan de zwarte kleren weer in de kast behalve voor de directe naasten van de overledene. Afhankelijk van je positie loop je zes weken, zes maanden of een jaar in het zwart. als vrouw zijnde dan wel te verstaan. Sommige vrouwen komen nooit meer uit het zwart. Is tegen de tijd, dat begrafenissen je voornaamste sociale bezigheid zijn, misschien wel ze makkelijk ook.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten