Langzaam keert een aangename(re) vorm van rust terug in mijn leven. Ik kan enerzijds de drukte, om wat allemaal nog moet gebeuren en meer dan me lief is van derden afhangt, makkelijker van me afzetten, anderzijds ben ik gewoon druk bezig en probeer dat, wat ik "ondanks alles" doe, beter op waarde te schatten cq tot me door te laten dringen.
Ik kan kiezen om me ontzettend druk te maken over een hoop dingen, waar ik uiteindelijk minder invloed op kan uitoefenen, dan ik zou willen òf ik doe wat van begin af aan de bedoeling is geweest bij deze 'move': leven! Een hoop dus, maar vooral niet druk maken en gelijksoortige onzin. Zoiets als niet wachten tot je pensioen om de dingen te doen, die je altijd al hebt willen doen, maar een weg vinden om er hoe dan ook mee aan de slag te gaan. In die wijn hoort helaas water, maar beter een hoop wijn met een beetje water, dan dat ene exquise glaasje net voordat je in welke meer of minder verstrekkende wijze uitgeput dan wel uitgeteld in elkaar zakt.
Uitgeraast, dus, lijkt het. Mooi moment. Niks verandert, behalve de manier waarop je er tegenaan kijkt. Genieten in chaos en dat voor een dubbele maagd. Het lijkt alsof het onmogelijke realiteitswaarde krijgt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten