Dodenherdenking ... 6 weken, 6 mndn, een jaar, 7 jaar. De doden krijgen hier de nodige aandacht. Daar zou het meer Westelijk gelegen deel van Europa een voorbeeld aan mogen nemen met hun doorgeschoten doodsverduistering. Verschillende herinneringsmomenten dus, maar die kunnen in één mis samenvallen. Ditmaal waren het drie personen die de aandacht kregen, waarvan één familie ons had uitgenodigd. Niet zozeer voor de kerk, meer voor de aansluitende maaltijd.
Drie personen, dus drie families met hun genodigden, waarvan de nodigen op meer dan een van de drie uitgenodigd zal zijn geweest. Het is maar een klein dorp tenslotte. Drie families, die de genodigden na afloop van de dienst brood en drank schenken. Het witbrood in een speciale vorm gevlochten om mee te nemen. De drank om direct te nutigen. De weg naar de uitgang van de kerk had wel wat weg van de plek, waar je op lange afstandlopen je water en voedsel in ontvangst kunt nemen.
Zij, die ze alledrie passeerden, hadden voldoende brood voor de rest van de week en gingen lichtelijk aangeschoten huiswaarts. Het brood dat overbleef ging naar de zigeunerkinderen, die daar geduldig op zaten te wachten. Wij gingen eten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten