.... een plek, een huis, een leven ....
Je moet het jezelf eigen maken, het wordt je niet aangedragen. En dat geldt niet alleen voor mij en de overgang van de Franse ruimte en vrijheid naar het Roemeense samenleven in een dorp maar ook voor de verplaatsing van je leven binnen hetzelfde dorp, zelfs als de te overbruggen afstand maar elf huisnummers betreft.
Het heeft er trouwens alle schijn van, dat het makkelijker is om dik 2000 km en compleet andere levens te overbruggen, dan een kleine kilometer zonder speciaal grote veranderingen in je leven. Het zijn subtiele maar blijkbaar diep ingrijpende veranderingen. Kamers, die tientallen jaren zijn volgebouwd, moeten nu ontruimt. Schoenen, kleren, souveniers en nooit gebruikte handigheden.
Selectie is onvermijdelijk. Selectie èn 'afstand nemen van ' cq wegpleuren. Het proces, waar ik maanden mee bezig ben geweest. Veel langer dan ik me bedacht had. Ok, mijn huis was groter. Het waren zelfs meerdere huizen. Maar wat hier in 3 kamers staat opgestapeld zou best nog wel eens meer kunnen zijn dan mijn zooi uit het 15 kamers tellende herenhuis. En dan hebben we het nogniet over de emotionele onduidelijkheden gehad. We gaan het zien .... mag ik hopen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten