14 Juli. Frans feest. In Frankrijk ben ik het wel een keer vergeten. Onvoorstelbaar maar waar. Simpelweg een kwestie van niet van het terrein af komen voor een paar dagen en de werkelijkheid of beter actualiteit ging letterlijk langs je heen. Nu dacht ik eraan toen ik me de datum van vandaag voor de geest haalde.
Drie en een halve maand bezig met mijn nieuwe leven op een nieuwe plek. Maar ... nog steeds geen adreswijzigingen verstuurd. Als ik ogenschijnlijk noodzakelijke activiteiten voor me uit schuif, betekent dat meestal, dat ik het nut ervan betwijfel. Omdat bijvoorbeeld afspraken toch wel niet door zullen gaan, het onwaarschijnlijk is dat deadlines worden gehaald, etc. Een andere reden kan zijn, dat ik de realiteit probeer te ontkennen. Zinloze bezigheid maar aan dat feit, kan ik me tijdenlang onttrekken.
Wat het nu precies is, zou ik niet weten. Er zijn op het ogenblik wel meer van die 'hangende kwesties'. Ik wacht. Mijn meest gehate hobby en toch wacht ik soms op mezelf of in feite op iets of iemand anders, op een soort signaal dat het licht op groen gaat. Zoiets als gewilligere omstandigheden of het beste moment om de omstandigheden in mijn voordeel te kunnen aanpassen of opjagen. Ergens zoiets zal het nu ook wel zijn. Typisch, omdat nietsdoen, itt aansturen of het naar je hand proberen te zetten van de omstandigheden, zelden iets oplevert, hooguit energie bespaart. Qua accu is die laatste noodzaak een beetje verdwenen. Toch iets van ongeloof? Of gebrek aan synergische combinatiemogelijkheden?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten