Tatarata!!!! Half zeven wakker worden en denken: "Ik sta op!" Het kan zomaar ineens gebeuren. En vanochtend was het zover. Heerlijk frisse ochtend. Van huis gewisseld, de honden gevoerd en in de benen met drie van de vier viervoeters. Sammy had geen zin. Het was net op het moment, dat de veetrek begon en het geluid van de knallende zweep is het zoveelste iets, waar meneer bang voor blijkt te zijn. Dus maar zonder hem gegaan.
Het was de tweede keer, dat ik gemixt aan de wandel ben gegaan. In praktijk minder onmogelijk dan ik vreesde. De jonkies lopen redelijk gedisciplineerd aan de lijn en de oude garde trekt getrouw met me op. Eenmaal vrij was Katrien niet gediend van de aandacht van de jonkies, zoals ze ook in huis regelmatig het grut met grommen en blaffen op afstand zet.
De jonkies bulkten van de energie en hebben dezelfde weg als ik en Katrien een stuk of drie keer afgelegd. Het spul heeft inmiddels een schofthoogte, die reikt tot aan de onderkant van mijn knie. Ze moeten ietsje bukken als ze onder de Beauçerons door willen. Op een hoop plekken is het gras hoger dan hen. Gras dat vanochtend goed nat was. Mijn laarzen waren geen overbodige luxe. Voor Katrien betekende het natte poten, voor de kleintjes gewoon een nat lijf. Het weerhield hen niet om achter elkaar aan te jagen. Heerlijk gezicht ... die energie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten