Ff vergeten .... Waren het bij Sammy en Katrien vnl. sokken, theedoeken en afwassponsjes die het moesten ontgelden. Nu richt de destructeve energie van de jonkies zich op de isolatiestrip in de nieuwe deuren, de hoeken van de verhuisdozen en oude kranten. Bij alles wat binnen hun bereik achterblijft, mag ik me afvragen of het bestand is tegen de tandjes van kleintjes. Weinig behoefte aan afgeknabbelde stoelen met rieten zitting, kapotgekauwde hoeken van kussens of inzakkende stapels verhuisdozen, omdat van de onderste doos een deel van de zijkant is gesloopt.
Zoiets is al moeilijk genoeg om te corrigeren, als je er in principe de hele tijd bij bent. Laat staan nu waar de honden iedere dag toch wel uren het rijk alleen hebben. Zoiets als van het werk terugkomen en je afvragen wat er vandaag weer gesloopt zal zijn. Als ik de poort open duw, is mijn eerste blik een controlerende om te zien of niet vanalles over de binnenplaats slingert, wat er niet thuishoort.
Een ander pijnpunt is de zindelijkheidstrainig. Ook zoiets waar je beter maar bij kunt zijn, wat nou eenmaal niet altijd kan. Maar dat lijkt de goede kant op te gaan. Het lijkt er zelfs op, dat ze beginnen te snappen, waarom ik met ze ga lopen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten