Ontspannen ..... een bezigheid, die maar al te makkelijk wordt vergeten. Gelukkig herinnert mijn adem me eraan door op gezette tijden nog steeds van slag te gaan. Gelukkig steeds minder frequent, maar toch. Die pré-siësta had ik dus goed aangevoeld. Het kader niet zo, maar soit. Half twaalf had ik het voor mijn gevoel gehad en was moe genoeg om ff plat te gaan. Niet direct om te slapen, maar wel om ff 'de boel de boel te laten' en me onder te dompelen in het niets. Dat dat uiteindelijk op een tukje uitdraait is eerder regel dan uitzondering, maar niet de inzet. Goed ontspannen kan verkwikkender werken dan slaap, zeker door de dag heen.
Alles leuk en aardig, maar dat 'niets' blijft voor mij iets dubbels houden. Naast de energiekick, die het kan opleveren, is er ook nog steeds dat gevoel mezelf te verliezen cq. dit leven te verlaten. Ik heb het er weliswaar niet meer zoveel over gehad, maar dat betekent niet, dat het bezig met de dood of het gevoel daartoe gedwongen te worden, nou ineens uit mijn leven is verdwenen. Ik probeer het te negeren waar mogelijk. En dat lukt aardig, behalve bij het ontspannen. Vooral als dat echt lekker loopt. Ja, zo tegenstrijdig als de pest, maar dat is dan ook een deel van de ellende. Vandaag in slaap gevallen voordat de leegte door teveel nare gedachten werd gevuld. En dat was goed zo.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten