Half acht .... gewandeld en aan de koffie. Op dit soort tijden ook nog de koffie gehad willen hebben, voordat ik aan de wandel ga, is de boog overspannen, denk ik. Dat moet ik gewoon maar niet willen. Vijf uur of eerder is af en toe best leuk, maar het idee, daar een gewoonte van te maken, heeft absoluut niks aantrekkelijks. Hoe heerlijk de vroege ochtend ook kan zijn, zeker op zo'n mooie dag als vandaag.
Nu zou het leuk zijn, als ik in eenzelfde vaart door de rest van de dag heen zou schieten. Ik voel echter eerder een pré-siësta opkomen, dan dat ik me een dag van 12 uur zie draaien. Ook niet alles in één keer willen. Voor mijn doen ben ik momenteel zo dubbel cq inconseqent bezig, dat ik versteld sta van mezelf. Ik snap wel waar de neiging tot opjagen vandaan komt. Maar het is toch een beetje vreemd om jezelf op te jagen met de bedoeling om eerder kalm aan te kunnen gaan doen. Niet dan??
Geen opmerkingen:
Een reactie posten