Een siësta geeft energie. Soms. Mijn ervaring is, dat je er duf van wordt of hooguit prettig loom. Maar deze keer mooi niet. De duidelijk gedaalde buitentemperatuur aangegrepen om het inmiddels weer metershoge (ruim) onkruid in tenminste een deel van de tuin plat te maaien. De cardioloog kan me wat. Weliswaar met enig overleg bezig geweest ipv tekeer te gaan en ook na één tank van de bosmaaier het voor vandaag voor gezien gehouden, maar toch. Het is nog steeds geen begin augustus. Maar als ik dan ineens 'alles' weer mag, moet nu alvast een beetje kunnen. Niet dan?
Het krikt het geslonken goede gevoel weer in beetje in de hoogte. En dat na een positieve eerste indruk voor wat de badkamermeneer zou kunnen gaan worden. Het kan niet op! Alleen al, dat je op zondag een potentieel nieuwe klus komt bekijken, maar vooral toch de persoon sec, z'n manier van benaderen ÈN het zeer belangrijke feit dat hij met Engels en Duits uit de voeten kan. Het vooruitzicht dat dit mogelijkerwijs geen probemen gaat opleveren, compenseert een beetje het geklooi met de andere zaken, dat me de komende dagen weer bezig gaat houden. Een moeiteloze overgang is me niet gegund. Laat ik dat nu gewoon als feit accepteren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten