Rommelige dag wederom. Voorlopig nog geen grip op mijn nieuwe bestaan. Dan heb je al gauw het idee, dat je geleefd wordt. Maar dat geeft ook niet het juist beeld. Het is deels je 'laten leven' en voor een veel groter deel achter de feiten aan lopen, nou zeg maar hollen. En dat als een kip zonder kop.
Van het bakken van rabarbertaart, obv een recept dat wenig meer bevatte dan de ingrediënten, naar het verplaatsen van oude dakpannen, dan door op een redelijk zinloze paddenstoelenzoektocht en via wat burengetreiter over de verplaatste dakpannen, een pizza buiten buiten de deur en een condeleance-bezoek in mijn bed geploft. Ik kan niet zeggen, dat ik niks gedaan heb, maar veel meer resultaat dan te vroeg met een te laat gevuld maag in bed belanden, heeft het niet opgeleverd. Dat moet beter. Dat kan beter. Werk aan de winkel!
Dat wordt weer teugels straktrekken en de zweep erover om in de lokale begripskaders te blijven. Dwars tegen het volledig ongestruktureerde zooitje in. Niet dat ik me illusies maak omtrent het realiseren van een vlekkeloos lopende organisatie rond noodzakelijke werkzaamheden, die verricht moeten worden door derden. Je hebt meer kans van slagen om een koe met mes en vork te laten eten. Ik beperk me wijselijk tot mijn eigen leventje en het niet laten meeslepen daarvan in de algehele chaos. Dat gaat me al meer kosten dan me lief is. Gelukkig alleen maar energie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten