Zondag. Weer een week vol pogen en weinig scoren. Met een nare natrap bovendien. Ja, zeuren, moet ff. Wat zou ik graag een paar maanden verderop kunnen neuzen. Zien of dit hele geëmmer, zoals gehoopt, in de gewenste banen terecht komt of dat me de volgende onmogelijkheid in de maag wordt gesplitst. Ik zouer wat voor over hebben als het mogelijk zou zijn. Maar merk direct, dat ik enkel geïnteresseerd ben in een positieve uitkomst. De rest wil ik vooral niet bijvoorbaat weten. Hetzelfde als de hele tijd en alle moeite, die het gekost heeft, om na de dood van Yoland mezelf en mijn leven een beetje in de gewenste richting gestuurd te krijgen. Dingen die zo fout zitten, kun je beter maar lijdzaam ondergaan ipv vooraf overzien.
Maar goed. Die mogelijkheid, om in de toekomst te gluren, pretenderen velen te hebben, maar is in praktijk niemand gegeven. Ook mij niet, dus. Helaas. Dus maar weer steentjes schuiven. Passen, meten, configuaties proberen en het minst slechte alternatief omarmen. Het is zoiets als improviseren bij de aansluiting van een nieuwe boiler. Ik haat het!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten