Zò, het eind van de maand is gehaald en meer dan dat. Deze ingang heeft geen uitgang meer. Als je te lang op dezelfde plek blijft drentelen slijt uiteindelijk ook het dikste tapijt door. In de opmaat naar meer en vooral anders trek ik me terug in de luwte. Bedenk me daar een paar cocospalmen bij, oogveblindend wit strand en de turquoise schittering van een tropische zon in kristalhelder oceaanwater. Een mens moet iets tenslotte. Bijbehorende boeken hoef ik me niet te verzinnen. Ik kan nog ff vooruit. Het bedienende personeel is weer een andere zaak. Ik denk, dat mijn fantasie dat nog wel trekt.
Het kan morgen anders zijn, al acht ik die kans erg klein. Anders misschien in of net na het weekend? Half februari? Of weet ik wanneer ... We zien wel. Ondertussen moet je nooit te abrupt met dingen kappen om ontwenningsverschijnselen te voorkomen. Noem het na-etteren, al geeft die term weinig aantrekkelijke beelden. Doen we 'uitlopen', geen ererondje maar gewoon een of meerdere extra rondjes om de woorden niet de spuigaten te laten verstoppen. Een kleine winterslaap. Rust. Ruimte in mijn hoofd. Misschien een aanloop naar de voorjaarsschoonmaak? Eindelijk dat andere thema, weg uit het interbellum, al impliceert dat een volgende ramp in de nabije toekomst. Mooi woord, verkeerde plek. Tijd voor het begin van zeven vette jaren, de mageren heb ik doorgekauwd, herkauwd, uitgekauwd en bij deze tuf ik ze in de kantlijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten