Gewoontjes

 Nou, 26 graden warmer dan een jaar geleden, als je het nieuws mag geloven. Maar dat het er hier nou ook naar uitziet? Niet bepaald. Bij 26 graden temperatuurverschil zie ik beelden met zon, zee, parasols, bloot en water maar dan niet vallend. Kan aan mij liggen, maar het gedruil voor mijn deur past voor geen meter in dat beeld. Doe mij dan maar een landklimaat. Dan vriest het, schijnt de zon of valt sneeuw. Winter, kortom, als het winter moet zijn. Dit gekwakkel kan bij de rest op de hoop van wat ik allemaal zat ben. Spuugzat. Ik kan me nauwelijks ergens vertonen vanwege al die zooi, die me uit mijn neus hangt. Geen gezicht, en dan hoef ik zelf maar 1 à 2 keer per dag er naar te kijken. Daar gaat een dagje noodgedwongen binnen zitten en bezig zijn met schonen en ruimen geen verbetering in brengen. Ik vrees zelfs tegengestelde gevolgen. Het zij zo. Geen reden genoeg om buiten in de regen te staan klooien met het een of ander, als de mannetjes van de EDF, die al een uurtje de kettingzagen laten janken om de midden- en laagspanningslijnen te vrijwaren van omhoogschietende natuur. Ff dacht ik, dat mijn nieuwe buurman niet goed wijs was geworden, maar gelukkig is hij het niet. Weet je wat? Tijd genoeg voor een tweede koffie, lijkt me zo, dan de lunch, vervolgens een siësta, dan het vieruurtje dat naadloos kan overgaan in borreltijd voorafgaande aan het dinner buiten de deur .... Volgens mij gaat het vandaag beter lukken dan gedacht.