Als altijd weer een dag van helemaal niks zo'n nieuwjaarsdag. Daar hoef je nieteens dronken voor geworden te zijn, mag je best het schansspringen voor missen en ook het concert uit Wenen overslaan. Net zo'n dag als eerste kerstdag nadat de cadeau's, als die er al zijn, zijn uitgepakt en er niks bij zit, waar je je de rest van de dag mee bezig kunt houden. Wat moet je met zo'n dag, waar je de laatste weken toch mee bezig bent geweest, alsof het iets bijzonders was? Uitzitten. Meer zit er niet in. Zelfs koken blijft beperkt tot opwarmen. Enige lichtpuntje zijn al die aangebroken flessen wijn. Hoewel enige beheersing daar weer op z'n plek is, als je de tweede dag van het nieuwe jaar tenminste niet terecht brak door de dag heen wilt zwalken.
Ik wacht het tweede graads wachten en vraag me ondertussen af welke tekenen ik in welke richting zouden zou moeten, mogen of kunnen duiden. Mijn nagels zijn nog alle heel en zoals gewoonlijk veel te lang. Ik heb niet meer last van slapeloze nachten, dan normaal al het geval is en ook geen vreemde knopen in mijn darmen. Wachten zal nooit mijn hobby worden. Mijn hobby is "Allez, realiser!!" Daar zitten al meer dan voldoende nare kanten aan, daar hoeft ik geen wachten meer bij.
Morgen tegels kijken om enigszins een indruk te krijgen van welke delen van het aanbod simpelweg weggestreept kunnen worden. Smaak en aanbod matchen zelden. Het wordt weer compromissen smeden en dan hopen, dat ze straks aan de andere kant van Europa iets in vergelijkbare uitvoering en kwaliteit, indien mogelijk van dezelfde firma of soortgelijks te bieden hebben. Ik voel iets met bomen en bos op me afkomen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten