Het zou als 'decadent' uitgelegd kunnen worden en ik geef de uitleggers geen ongelijk. Een Vosne Romanée uit 2000 op maandagavond en dan nog van het wijnhuis René Engel .... daar zou je je wenkbrauwen bij kunnen optrekken, als ze niet stijf staan van de botox. Nu schijnt het vandaag een bijzonder soort beroerde maandag te zijn, maar daar trekken we ons verder niks van aan, zoals we dat tenslotte nooit doen met door anderen bedachte belangrijkheden. Het kan, dus waarom zou ik het niet doen?
Dit klinkt weer bijna ouderwets dwars. Op de weg terug? Maar dan iets definitiever dan de tussenliggende pogingen in de afgelopen 2 weken? Mag het hopen. En wat heeft de draai veroorzaakt?? Het ophangen van de was? Kan het poëtischer? Makkelijk, lijkt me zo, dus niet. Dan was het toch weer de afwas? Had gekund, als ie niet nog op het aanrecht zou staan. Misschien die stralende dag, die het vandaag absoluut niet was? Kom op, doe een gooi. Hier schiet ik weinig mee op.
Zou toch leuk zijn, als er weer een beetje permanente greep op het bestaan mogelijk zou zijn, zonder het verfoeide woord 'controle' in de mond te nemen. Niemand doet het voor mij. Dat wil ik nog wel snappen. Maar het dan ook nog eens moeilijker maken dan het al is, lijkt me vermenigvuldigen in de verkeerde richting. Kappen, dus. Nokken. Wegwezen. Oprotten. Moven. Ik wil het best zelf doen, net als het dwarsliggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten