Zonder me een aanhanger te willen noemen, klinkt me de evolutieleer van Darwin plausibeler in mijn oren dan een of andere versie van het scheppingsverhaal. Hoe leuk kleien ook kan zijn. Ga je van het evoluerende idee uit, dan hebben die exemplaren van een cluppie de meeste kans op nakomelingen en dus voortzetting van hun ras en/of soort binnen een ras, die iets weten toe te voegen en/of aan te passen aan hun leven waardoor het beestje het makkelijker heeft dan de rest van zijn mederasgenoten. Binnen het menselijke kader waren dit dingen als rechtop lopen, gebruik van werktuigen, landbouw, koken, grotere herseninhoud, sociale organisatie, etc.
Tot hier kan ik het allemaal best aardig volgen. Maar kan me iemand uitleggen wat het nut van fitness is in een maatschappij die allengs sneller en sneller voortijl in de richting van beeldcommunicatie, automatische verplaatsing en voedingspatronen op moleculair niveau?? Volgens mij zit het survivallen van de fitste niet in de winst, die je met zweten maakt. Integendeel, dat klinkt meer naar een evolutionaire doodloper.
Wat de juiste afslag richting de snelweg van de soortontwikkeling is, moet je mij niet vragen, maar het zal toch meer met het beheersen van een vituele wereld te maken hebben dan met het soigneren van je sixpack.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten