Mooi artikel in de zondag's editie van de FAZ. Notabene een artikel over de geschiedenis. Niet direct mijn voorkeursrichting. Het is nu 2014 en daarmee 100 jaar na het uitbreken van de Ie WO. Nu kun je à la de Britten gaan bakkeleien over de schuldvraag, maar dat doet deze schrijver niet. Wat het artikel zo interessant maakt zijn de vergelijkingen, die hij trekt met de dag van vandaag. Waarbij het heden er lang niet altijd als beste uitspringt. Mooie relativering!
Natuurlijk hebben we nu internet, smartphone, bijna zelfrijdende auto's etc. Maar zo'n benadering is te absoluut en opgehangen aan resultaten ipv ontwikkelingen. Kijk je naar de ontwikkelingen, dan blijkt de periode van zeg 1850 tot 1914 onze tijd met gemak bij te houden en soms ruimschoots te verslaan. Sociale ontwikkelingen, dingen als opkomen voor de natuur, transport, mobiliteit, letterlijke grenzeloosheid, medische verzorging, communicatie, materiële welvaart, beursrecorden, bereikbaarheid, mogelijkheden ...... Het enige wat echt veranderd schijnt te zijn, is de vanzelfsprekendheid van personeel in privé huishoudens. Ik krijg gelijk al sympathieke gevoelens met die tijd, al waren die me eigenlijk al bekend.
De verstoring van deze ontwikkeling door de Ie en daarna door de IIe wereldoorlog heeft het welvaartspeil zover teruggegooid, dat het tot 1970 (!) heeft geduurd, voordat we terug waren op het niveau van 1914. Haast onvoorstelbaar. Akelig wordt het dan bij de laatste alinea:
"Dass es gleichwohl in einer Welt des Wohlstands, des Handels und der offenen Grenzen beinahe von einem Tag auf den anderen zu einem Zivilisationsbruch kommen konnte, das bleibt die beunruhigende Parallele zwischen 1914 und heute - auch wenn die Gefahren heute allem Anschein nach weniger aus dem Militärischen herrühren als aus den Turbulenzen auf den Finanz- und Währungsmärkten."
"Wir waren schon ziemlich weit." Ralph Bollmann, FAS 29-12-2013, nr. 52
Geen opmerkingen:
Een reactie posten