Waar gaan we het vandaag over hebben? Is er iets dat de moeite van het verhalen waard is? Iets uit het zeer recente verleden of van de planning voor de zeer nabije toekomst? Hoor je de stilte vallen? Beproefd recept ... Wil je een klas stil krijgen, moet je niet ga lopen schreeuwen, maar simpelweg vragen wie ff naar voren wil komen om die en die vraag te beantwoorden. Er zal gebeuren wat ook nu gebeurt. Niemand voelt zich geroepen, iedereen zoekt ongemakkelijk naar een onopvallende houding en wacht angstvallig je beslissing af. Een beslissing, die je zolang mogelijk moet zien uit te stellen. De keuze voor Jan, Pietje of Truus zal als bevrijding werken en de bereikte ban breken. Terug bij af ....
Dat is niet wat je wilt en 50 minuten (of is dat al minder?) de boel het zwijgen opleggen is aangenaam voor je oren, maar weinig effectief qua overbrengen van de leerstof. Uiteindelijk flikker je dan alles wat niet luisteren wil de klas uit en gaat met het meer geïnteresseerde en/of timidere deel door. Nog een creatieve trap na bedenken voor hen, die het idee hebben er goed vanaf gekomen te zijn en na een week of twee heb je een hanteerbare club ..... Tsja, leraar was niks voor mij, daar was ik snel achter. Maar dat zat niet in de handhaving van de orde, maar in het terugvertalen van je eigen kennis naar dom, dommer of nog erger.
Maar laten we de boel nou eens omdraaien. Wat heb ik aan mijn toch zeer uitgebreide en gevarieerde opleidingstijd gehad? Een baan heeft het me nooit opgeleverd. Ik weet een beetje hoe de wereld in elkaar steekt. Kon ooit meerdimensionale integraalvergelijkingen oplossen. Denk meestal na voor ik iets doe. Maar is er nou werkelijk ooit één moment of één omstandigheid geweest, waarbij ik dankbaar teruggegrepen heb naar een flard van de in mij gepompte kennis. Weer die stilte ..... hoor je?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten