Rust. Weer. Afstand. Eindelijk. De onrust of misplaatste drukte trekt zich terug als de vloed bij Mont Saint-Michel. Ineens kun je er weer naar toe lopen ipv zwemmen. Alles kan terug in het juist perspectief gerukt worden. Relativeren. Ordenen. Accepteren. Prioriteren. En nog wat van die 'eren' en we staan weer bijna rechtop met de pootjes in de bagger.
Het heeft wat gekost, maar waarschijnlijk zijn we er vanaf tot de volgende keer. Enige medewerking van de omstandigheden zou de komende weken welkom zijn. Het steeds maar weer doorzetten en doorgaan mag tenslotte wel een keer beloond worden. Of heb ik voor die vanzelfsprekendheid ook 60.000 handtekeningen van medestanders voor nodig? Of zelfs 300.000??
Nee, geen politiek geneuzel hier. Alhoewel ik zeker weet, dat alles en iedereen, ook de huidige hoofdrolspelers op het Europese toneel, straks in de rij staat om uit te leggen wat waar mis is gegaan .... als het misgaat, maar diezelfde lui die achterafkennis niet vooraf weten toe te passen. Jammergenoeg weet ik nog steeds niet precies wat misgaat, als ik weer een keertje de bocht uitvlieg, maar de bochten weet ik inmiddels te liggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten