Oooooo. Ik had erbij willen zijn, als het waar is. Brokje voor brokje komt de mogelijke werkelijkheid naar buiten van wat zich moet hebben afgespeeld in het Franse presidentiële paleis, toen ons Françoiske publiekelijk werd afgeserveerd als vreemdganger. Dan mag in Frankrijk het privé en officiële leven strikt gescheiden gehouden worden, het staatshoofd zelfs immuniteit voor beschuldigingen van derden genieten, dat schijnt zijn aanstaande ex-vriendin niet weerhouden te hebben hem alle hoeken van een deel (neem ik aan) van het Paleis te laten zien. Er moeten antieke vazen rondgevlogen hebben, klokken zijn omgegooid, wandschilderingen het hebben moeten ontgelden, etc. De schone schijn geldt alleen voor de buitenwereld, alles wat in het Élysée werkt moet mee hebben kunnen genieten van een hysterisch krijsende mademoiselle Trierweiler, die -naar ik aanneem- krabbend en bijtend boven op het prutsertje is gedoken. Waarschijnlijk heeft het manneke om z'n mama geroepen, daar hoef je niet voor naar Italië af te zakken.
Uiteindelijk waarschijnlijk platgespoten en afgevoerd. Nu snap ik ook, dat zij "uitgeput" was, toen ze tussen de ziekhuislakens lag. Achter zo'n weghollende Hollande aan sjezen op je stiletto's is een meer dan vermoeiende bezigheid in die voetbalveldgrote kamers van het Paleis. En dan heb ik het niet over het gewicht van antieke, ongetwijfeld Chinese vazen, pendules en de kracht die nodig is om ander oud en degelijk maaksel de vernieling in te helpen. Hollande moet daarbij vergeleken een zacht eitje zijn geweest. Een lulletje op z'n scooter. En zoiets bepaald (mede) de toekomst van Europa.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten