Voorlopig geen vlaggen of wimpels. Blijft strontvervelend maar schijnbaar heb je minimaal één mislukte versie nodig voordat het soufflé in de gewenste glorie uit de oven komt en wenst te blijven staan ook. Laat we d'r iets positiefs uit poeren: Mocht ik nog eens aan de slag moeten, dan ben ik direct inzetbaar als allround personal damagemanager. Je zou er nog voldoende malloten voor vinden ook, vrees ik.
Voorlopig werken, dus. Niet het normale werken, maar werken aan het werken. Ik moet toch wel een gigantische bloedhekel aan het normale bestaan hebben opgebouwd in de afgelopen jaren, om bij ieder vieren van de teugels in een guerilla-achtige strijd met mezelf te verzeilen, voordat de draadjes weer stevig in de hand liggen. Misschien, of beter waarschijnlijk speelt zoiets al veel langer en heeft het in de afgelopen jaren enkel de gewenste aanhechtingspunten gevonden. Maar behalve dat me dit te serieus wordt, schiet ik er niks mee op, als ik weet of het mechanisme te danken is aan de wirwar rond de dood van Yoland en of ik daar al tientallen jaren in stilte aan heb lopen timmeren. Ik zit er nu mee en het zit me danig in de weg, mag ik wel zeggen.
Maar allez, hebben ervaring en laten we ze gebruiken. Omkopen, slijmen, manipuleren, accepteren, beetje duwen en trekken, overtuigen en/of omlullen en dan zal het zo langzaam aan wel weer beginnen te functioneren. En dat terwijl het toch allemaal zoveel makkerlijk zou kunnen. Het houdt je van de straat, zullen we maar zeggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten