De vergelijking met een achtbaan of beter rollercoaster, want de klank van het woord doet de beweging meer eer aan, is hier al gevallen. Een samenwerking tussen fysiek en psyche die het allerberoerdste uit de mens weet te halen. Een kermis, die ik gelukkig achter me heb kunnen laten, al is het niet zonder gevolgen geweest. Tenminste dat dacht ik.
Hadden de weinig aantrekkelijke emotioneel-fysieke loopings, corkscrews, boomerangs en double dips eerst nog een duidelijk aantoonbare reden, verdwenen die oorzaken naar verloop van tijd meer en meer naar de achtergrond, maar het verschijnsel helaas niet. Tot ook de paniek zelf controleerbaar werd en het toneel verliet op wat nare bijverschijnselen na.
Tot mijn afgrijselijk ongenoegen heeft het zooitje iets 'Heintje David's'-achtigs en combineert dat met de verschijningsvorm van het-duveltje-uit-het-doosje. Een donderslag bij heldere hemel is minder verrassend en stukken aangenamer. Terugblikkend op de laatste 2-3 weken had ik de tekenen misschien kunnen duiden, zoals achteraf altijd alles verklaarbaar is. Maar zo compleet nergens opgebaseerd.....? Mag hopen, dat de naweeën het tegenwoordig wat sneller voor gezien houden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten