De dag om half zeven 's ochtends beginnen en pas om half twee, wederom in de ochtend onder het dekbed kruipen. Klinkt ouderwets. Maar dan dus ook nog eens geen tijd hebben om je Pc-bezigheden na te komen. Bezigheden die al tijden vast onderdeel zijn van de dagelijkse routine. Dat mag met recht bijzonder heten. Niet dat ik nu naar herhaling verlang, het bijzondere is van uitzonderlijke aard. Van het regelbevestigende soort.
Geen gedoe aan mijn kop dus vandaag, niet in de benen of wielen, voordat ik aan mijn Pc-behoefte voldaan heb. Junkiegedrag? Een beetje, maar dan van het zogenaamde gezonde soort zoals hardlopen of fietsen. Hoewel ... ik kan me geen hunkering naar een toetsenbord herinneren. Gewoon geen tijd voor gehad. Zelfs tijdens de veelvuldige perioden dat ik stond, liep of zat te wachten is het geen moment in me opgekomen, dat ik de tijd beter aan het blog en ander internetongein had kunnen besteden. Bovendien had ik de mini bij me en was zoals inmiddels zo'n 11 jaar niet foonloos en heb (natuurlijk) wel mijn aantekeningen gemaakt. Maar dat is anders. Is geen Pc. Geen blog. Niks definitiefs. Een kladje.
Aan het begin van de avond ff getwijfeld of ik de rest maar niet zou laten zitten, maar dat zou flauw naar Mariana toe zijn geweest. Dus, rechten die rug en doorgegaan. Kort na twaalven had ik het wel gehad met al dat bezig zijn met andere dingen dan mezelf. Huiswaarts. De dag van me af laten glijden en de nacht ingedoken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten