De hele dag bezig geweest met klein afwerk werk. Knap, dat ik me er zo doelgericht en in toenemend tijdsbeslag mee kan bezig houden. Tussen de bedrijven door schoot me vandaag een lang weggeweest gevoel weer te binnen. Of het idee correct en ook nu van toepassing is, kan ik nog niet zeggen. Dat ik er nu ineens weer aan moet denken, zal meer te maken hebben met de neiging de dingen te willen benoemen. En of het nou drijfzand is, waarin ik weer verzeild ben geraakt of je het anders moet noemen, maakt uiteindelijk niet zoveel uit. Het is in elk geval weer het ogenschijnlijk tegen beter weten in maar volhouden om door te gaan. Een soort bijna blinde overlevingsdrift.
D'r kan nog steeds zoveel misgaan in de betekenis, dat het de nabije toekomst niet gegund zal zijn om op de gewenste en reeds ingeslagen paden door te gaan, dat het beter is, om daar niet te veel bij stil te staan. Ondertussen moet ik niet vergeten de dingen te doen die gedaan moeten worden. Qua afwerking lukt dat dus steeds beter, qua administratie moet ik me deze week weer in het nekvel grijpen. De zin ervan ontgaat me, zeker als je aan de puinhoop denkt, die me mogelijk te wachten staat. Maar misschien is het niet zo'n slecht idee om zelf geen bijdrage aan de hoop te leveren....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten