Traagheidsmoment

 Al het voorwerk ten spijt komen dagen niet uit de startblokken, als ik er niet de spreekwoordelijk zweep overheen haal. Gewoon net als de man die rond zeven uur in de ochtend de beesten het dorp uit voert richting de gemeenshappelijke weidegronden. Je hoort 'm aan het begin van het dorp, aan de Agnita-kant beginnen met het klappen van de zweep, langzaam dichterbij komen en vervolgens de andere kant op te verdwijnen. Doe ik het niet, dan kan ik ergens koffie gaan zitten drinken, want het kan rustig voorbij de klok van tienen zijn voordat de andere helft het koppie boven het dekbed uit steekt. Was vandaag niet de bedoeling. Niet het late tijdstip en niet dat ik de boel in beweging zou moeten brengen. Vandaag zou er voor mij gezorgd worden. Qua start ging dat alvast mis. En dan heb ik het maar niet over de melk, die ontbrak om een fatsoenlijke koffieverkeerd te brouwen. Met ruim twee uur vertraging ging het uiteindelijk stadwaarts, Net op tijd voor een 'normaal' lunchtijdstip.