"Leven om te werken of werken om de leven." De nazaten van Calvijn versus de Bourgondische inborst van het rijke Roomse leven. Noordwest Europa tegen de rest. Een aardige gedachte in een stuk van Von der Dunk in de digitale Volkskrant van een dag of wat geleden. Iets van de onzinnigheid van een mierenachtig ipv een menswaardig bestaan. Verklaard waarom ik me hier of in Italië beter op mijn plek voel, dan in Nederland of zelfs Frankrijk.
Wat natuurlijk niet betekent, dat het netjes of ook maar acceptabel is om geen belasting te betalen, je als staat de euro in de schoemelen en nog wat van die minder nette of zelfs criminele activiteiten uit te halen. Dat prestatie altijd carrière-gericht moet zijn en je sociaal pas meetelt als je in je agenda geen tijd meer overhoudt voor jezelf zijn dingen die wat mij betreft al decennia geleden bij het grofvuil konden. De mens kan best met minder. Maar minder doen betekent in ons kapitalistisch systeem ook simpelweg "minder krijgen". Dus niet met 55 met pensioen willen, waar legers anderen ruim tien langer voor moeten werken of de belasting ontduiken, omdat je anders je Ferrari niet kunt betalen, etc. Die boodschap is buiten NoordWest-Europa volgens mij niet helemaal duidelijk uitgelegd dan wel overgekomen. Als dat een cultuurverschil is, dan vreet ik een bezem.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten