Maandag. Het onvermijdelijke gevolg van een zondag. Begin niet goed, niet slecht. Acht uur mijn nest uit. Jonkies uitgelaten en begonnen met iets van een training. Mijn kop voor de zoveelste keer open gehaald aan de laag hangende druif boven de ingang van de keuken. Snoeien zou aardig voor mijn hoofd zijn, maar zwaar nadelig voor de oogst. Maar nu lijkt het wel alsof het iedere keer weer raak moet zijn, als de korst van de vorige wond is verdwenen. Bovendien gisteravond een beetje feest gevierd en dat is vanochtend te merken aan mijn gezichtsvermogen. In feite moet ik dat omdraaien .... Gezien mijn gezichtsvermorgen vanochtend moet het haast wel een beetje feest zijn geweest gisteravond.
En als slagroom op de taart een drukte van jewelste vanochtend. Een combine is onderweg om een paar hectare graan te oogsten, wat vrijdag vanwege de regen niet kon gebeuren.. Mensen zitten te wachten. Mensen 'moeten' gebeld. Mensen komen binnen. Honden blaffen bij ieder komen en gaan. Dingen moeten geregeld en de rust, die mij zoveel waard is in de ochtend, is nergens te vinden.
Ff doorbijten en ik heb mijn rust als de meute is verdwenen. Waar zijn die plattelandsbewoners, die om vijf uur in de ochtend aan de slag gaan? Een beetje boer zou nou in het veld moeten zitten te lunchen ipv mijn ochtendrust verstoren. Roemeense boeren zijn blijkbaar ook niet meer, wat ze ooit zijn geweest. Het zijn ook allemaal maar "halve" boeren, iets tussen beroep en hobby in.
Daar pruttelt de aftandse tractor van Russische makelijk de poort uit ..... RUST.
Werkelijk iedereen is vertrokken! De hele tent voor mij alleen. Dat is eerder nog niet voorgekomen. Als de honden hun kop zouden willen houden en de kippen hun voorbeeld volgen, zou de rust bijna perfect zijn. Wat een genot. Het is alsof ik innerlijk voor het eerst sinds tijden achterover kan leunen. Kan dit niet wat regelmatiger worden geregeld???
Geen opmerkingen:
Een reactie posten