Oei, oei, oei, ik loop mijn 'plichten' te verzuimen. Plichten met haakjes, dan bestaan ze eigenlijk niet, heb ik net gelezen. Nep-plichten, dus. Klinkt bijna als nep-tieten. Een hoop sliconen, sorry woorden en dan doen alsof de tekst een onontkenbaar bestaansrecht heeft. Heeft ie niet. Heeft ie nooit. Als ik 'm niet schrijf, heeft ie geen bestaan. En woorden, die mij dwingen te schrijven, zo'n onzin lees je weleens, die moet ik nog tegenkomen. Terechte haakjes, dus.
Neemt niet weg, dat ik weer een keertje achterloop. Achter op wat? Achter op wat ik mezelf heb voorgenomen. Alweer een zelfde soort onzin en ook weer niet helemaal. Ik hou me met tekst produceren bezig en de geproduceerde tekst houdt daarop of onderwijl mij weer bezig. En dat is toch één van de redenen om al die woorden tot een ogenschijnlijk zinvol geheel aaneen te rijgen. Behalve dit soort autostimulerende tekstproductie zijn er natuurlijk ook de wonderlijke momenten, die je niet kwijt wilt raken, de snel rokende uitlaatklep, als de motor weer een keer gehinderd wordt in zijn vrije loop, etc, enz.
Morgen weer. Morgen weer verder na deze korte pas op de plaats. Morgen weer voort in het net weer nieuw aangesneden jaar. Morgen verder met wat ik gisteren niet zag zitten voor vandaag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten