Nadenderen! Het is inmiddels een paar uur later. Het merendeel van de deelnemers aan het avonddrama liggen op een oor. Iedereen zal inmiddels wel zijn eigen gewenste draai aan het geheel hebben gegeven. Het zal mij verder en worst wezen, maar er klopt geen ene fuck van.
Morgenvroeg stappen we met moederlief in de auto, nog een andere oude bes erbij, en gaan een klooster bezoeken, schijnheilig wezen (zij, niet ik) en terug thuis weer dezelfde tiran uithangen. Het mens schijnt haar hele leven al zo te zijn. Van mij mag het ..... als je nog steeds je eigen zaakjes regelt, wat dus absoluut niet het geval is. Behalve haar leeftijd en andere lichamelijke ongemakken, zitten er nog een hoop andere zaken erg krom in elkaar.
Het is niet aan mij om daar mee bezig te zijn. Ik heb mijn eigen moeder ergens rond mijn twintigste duidelijk gemaakt, waar onze onderlinge grenzen liggen en heb absoluut geen behoefte, dat via een omweg door iemand, waar ik verder helemaal geen boodschap aan heb, aan dat resultaat wordt getornd. Levens veranderen, net als de tijden waarin ze verleefd worden .... zelfs beton moet in rot z'n meerdere erkennen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten