Bergen .... Men wilde iets van de bergen zien. Eerst hield het asfalt wegdek het voor gezien, toen ging het nog een keer onhandig steil omhoog, de ene keer met haarspelden en de andere keer gewoon dwars op de helling, de weg al gauw niet meer geschikt voor het fatsoenlijk passeren van tegenliggers en met een beveiling tegen het naar beneden duikelen in de aanpalende afgrond, want helling kon je dat nauwelijks meer noemen, waar een konijn nog doorheen zou schieten als ie onverhoeds zou struikelen. Snelheden van 10-20 km per uur, bijna vaker in de een dan in de tweede versnelling. Een officiële weg .... met wegwijzerborden .... kilometeraanduiding .... en borden om aan te geven waar de bebouwde kom begon of de gemeente veranderde. En dat alles met een dreigend onweer in de lucht.
Eerst bergop en, zoals niet te vermijden, later bergaf. Bergaf over een weg, die ik bergop nooit genomen zou hebben. Inmiddels alles nat, een auto die meermaals de grip op de weg dreigt te verliezen en drie vrolijk kleppende dames in de auto, die alles bewonderen en uitgebreid becommentariëren. Horizontaal asfalt lijkt zo vanzelfsprekend, maar krijgt na een kleine drie uur berggeitachtige padwegen een aureool van hoogstaand menselijk vernuft. Eindelijk harder dan dat steenslaggesukkel. Voorlopig ff genoeg 'berg' gezien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten